Archive for februari, 2020
Het schaap
Ik heb een schaap gered.
Het lag maar op zijn rug,
het kon niet meer terug,
zo hulpeloos was het.
De schapen om hem heen
waren tot niets instaat
dan luid en loos geblaat;
het dier was dood alleen.
De poten recht omhoog,
de kop diep in het gras;
alsof hij ’t zelf niet was
die heen en weer bewoog.
Behalve jij en ik
was er geen sterveling.
Dat niemand helpen ging
deed op dat ogenblik
het hekwerk opengaan,
dat ons gevangen hield.
-Wat of me had bezield!-
zo keek het schaap me aan,
toen het, weer overeind,
haastig was weggerend.
-Het was wel wat gewend,
maar nooit zo ondermijnd
als door mijn raar gedrag.
Was ik wel helemaal
normaal? Als ’t hem fataal
geworden was, z’n hach-
je had gekost, wat dan?-
Het grijze wolkendek,
perfect voor deze plek,
zweeg wijzer dan Gibran.
Jij zag het lachend aan
en had de grootste pret.
Want wie had wie gered,
wie had wie op doen staan?